ذهنیت فلسفی در معلمان

توانایی­ها و آمادگی فرد جهت ارزش­گذاری و قضاوت صحیح و عادت به تفکر خلاق، ذهنیت فلسفی خوانده می­شود.  ذهنیت فلسفی ابزارییست برای کمک به افراد در تفکر صحیح و داشتن قضاوت­های.

ذهنیت فلسفی دارای 3 بعد یا مولفه است:

جامعیت:فرد دارای ذهن فلسفی، در بعد جامعیت با یک کل نگری، موارد خاص را در ارتباط با زمینه­ای وسیع می­نگرد و در پی سازماندهی حقایق و شکیبایی در تفکرات عمیق نظری است تا اجزاء را در ارتباط با هم و در ارتباط با یک زمینه وسیع بنگرد.

تعمق: در تعمق، فرد مسائل و آنچه را که مسلم فرض می­شود مورد سوال قرار می­دهد. برای چنین فردی هیچ چیز از قبل پذیرفته شده نیست.چنین فردی پس از شناخت مبانی یک موقعیت، به تجزیه و تحلیل و توضیح معانی تلویحی موقعیت­ها می­پردازد

انعطاف پذیری:این بعد از ذهنیت فلسفی بر عدم تحجر و تحت تاثیر فشار­های محیطی، عاطفی و روانی قرار نگرفتن تاکید دارد. فردی که این بعد از ذهنیت را داراست در برخورد با مسائل خصوصاً امور متضاد، پدیده­ها را از جهات مختلف مورد بررسی و مشاهده قرار می­دهد و در موقعیت­های مبهم فردی آرام و علاقه­مند به عمل کردن در موقعیت ابهام آمیز می­باشد.

ذهنیت فلسفی در معلمان:

مهمترین هدف نظام­های آموزشی در عصر حاضر، آموزش " چگونه فکر کردن " به دانش آموزان است و در این جهت، قبل از هر چیز، معلمان باید از تفکری صحیح، منطقی و خلاق برخوردار باشند. اگر قرار است معلمان چگونه فکر کردن را به دانش آموزان بیاموزند، بدیهی است که خود باید از توانایی­های فکری پیش­نیاز برخوردار باشند.

معلمان نزدیم ترین ارتباط ممکن را با مهمترین عنصر نظام آموزشی یعنی دانش آموزان دارند و بدیهی است توانایی فکری معلمان در کلیه فعالیت های آموزشی و پرورشی و تحقق آهداف مطلوب نقش بسزایی دارد.

نمونه هایی از نقش ذهنیت فلسفی در عملکرد معلمان:

-اتخاذ راه حل های مناسب در مواجه با مشکلات آموزشی

-تعصب نداشتن نسبت به راه حلی خاص و درنظر گرفتن رشد علمی و فکری دانش آموزان

-پرهیز از تصمیمات عجولانه و امکان برقراری ارتباط صمیمانه با دانش­آموزان

-مقاومت نکردن دبیران در موقعیت­های جدید و بروز رفتار مناسب با آن موقعیت

-مرتبط کردن مسائل آنی با هدف­های دور